Dos personatges vivon endacòm (al prèp de la mar, çò dison) dins un ostal, dependents l'un de l'autre: lo mèstre es òrb e paraplegic, se lèva pas de son cadieràs; l'autre, lo servicial, a pas lo temps de s'assetar... Dins aquela vida absurda coma un jòc d'escacs, lor demòra lo parlar, parlar per se plànger, parlar per pas èsser sol, parlar per parlar, e lo rire o la derision...