Prima 2020 : trabalh de Joan-Carles Codèrc amb los escolans de Sebasac
A l’escòla de Sebasac,
La color de l’occitan per la paret - Virada occitana d'Avairon cultura - Mission departamentala
Aquò se passèt dins l’encastre de la « Prima occitana » organizada per l’IEO (institut des estudis occitans) d’Avairon. E mai demandèt de trabalh, tant dels regents e escolans que de l’artista, Joan-Carles Codèrc. Uèi, a l’escòla Sylvain Diet de Sebasac, se pòt veire la resulta, e ne val lo còp !
Una paret pintrada per un artista e d’escolans, plena de colors e de jòia, de dessenhs e de camins, lo tot semenat de mots occitans (exemples : los dròlles de Sebasac, lo planòl, lo cantaire luminós, lo paire d’una molonada, las fargas…). De qué soscar, de qué somiar… de qué tornar entendre una paraula perduda… de qué tornar parlar amb lo pepin…
Lo Joan-Carles Codèrc, coma son nom o ditz es d’aicí, d’Avairon. Çò que cèrca : practicar lo dessenh a comptar del sòcle cultural e geografic occitan, amb las ressorças de l’antroponimia e de l’etimologia.
Son biais artistic es a l'encòp linde e ambiciós. Linde, que dins lo fons la tòca es simpla : favorizar lo ligam entre los òmes e los territòris qu’ocupan. Ambiciós, que l’eretatge cultural dels luòcs longtemps foguèt calat, e ara s’agís de recobrar aquesta paraula occitana oblidada, en li ofrissent res mens qu’un espaci d’expression plastic.
Aital, la lenga occitana s’enrasiga pel causse de Sebasac, aital nais un ligam prigond dels joves escolans amb lor país.
Òc, val lo còp de la veire aquela fresca per deman !
La color de l’occitan per la paret - Virada occitana d'Avairon cultura - Mission departamentala
Aquò se passèt dins l’encastre de la « Prima occitana » organizada per l’IEO (institut des estudis occitans) d’Avairon. E mai demandèt de trabalh, tant dels regents e escolans que de l’artista, Joan-Carles Codèrc. Uèi, a l’escòla Sylvain Diet de Sebasac, se pòt veire la resulta, e ne val lo còp !
Una paret pintrada per un artista e d’escolans, plena de colors e de jòia, de dessenhs e de camins, lo tot semenat de mots occitans (exemples : los dròlles de Sebasac, lo planòl, lo cantaire luminós, lo paire d’una molonada, las fargas…). De qué soscar, de qué somiar… de qué tornar entendre una paraula perduda… de qué tornar parlar amb lo pepin…
Lo Joan-Carles Codèrc, coma son nom o ditz es d’aicí, d’Avairon. Çò que cèrca : practicar lo dessenh a comptar del sòcle cultural e geografic occitan, amb las ressorças de l’antroponimia e de l’etimologia.
Son biais artistic es a l'encòp linde e ambiciós. Linde, que dins lo fons la tòca es simpla : favorizar lo ligam entre los òmes e los territòris qu’ocupan. Ambiciós, que l’eretatge cultural dels luòcs longtemps foguèt calat, e ara s’agís de recobrar aquesta paraula occitana oblidada, en li ofrissent res mens qu’un espaci d’expression plastic.
Aital, la lenga occitana s’enrasiga pel causse de Sebasac, aital nais un ligam prigond dels joves escolans amb lor país.
Òc, val lo còp de la veire aquela fresca per deman !
IP
