En dòl
Noël Corsini nos a quitats fa qualques jorns, uèi Joël Balard aprèp una malautiá folzejanta ven de partir. Los dos èran "escolans" assidús als corses per adultes a Rodés: volián conéisser melhor una lenga qu'èra dins lors ausidors dempuèi l'enfància e qu'aimavan.
De Castelnòu Pegairòls a Milhau, Joël l'aviá entenduda la lenga nòstra, en familha tanben amb Iveta, son esposa.
Totes sos amics occitans an aimat la companhiá joiosa de Joël, sa manièra de jogar amb los mots, sas coneissenças nombrosas, sa simplicitat. Ara son tristes, e lor sembla pr'aquò que Joël lor ditz que l'important es de contunhar lo camin...
L'IEO (Institut d'estudis occitans) d'Avairon e lo CCOR (Centre cultural occitan de Roergue) saludan la memòria de Joël e gardaràn son sovenir plan viu. Partajan la pena de sa familha. E tenon a dire tota lor amista prigonda a Iveta.
De Castelnòu Pegairòls a Milhau, Joël l'aviá entenduda la lenga nòstra, en familha tanben amb Iveta, son esposa.
Totes sos amics occitans an aimat la companhiá joiosa de Joël, sa manièra de jogar amb los mots, sas coneissenças nombrosas, sa simplicitat. Ara son tristes, e lor sembla pr'aquò que Joël lor ditz que l'important es de contunhar lo camin...
L'IEO (Institut d'estudis occitans) d'Avairon e lo CCOR (Centre cultural occitan de Roergue) saludan la memòria de Joël e gardaràn son sovenir plan viu. Partajan la pena de sa familha. E tenon a dire tota lor amista prigonda a Iveta.
